2 maanden later

Wauw, nooit aan te wennen hiero. Elke dag komen er nog momenten voorbij waarbij ik even moet stilstaan dat ik in China ben. Van ‘fuck logic’, tot ‘vervelend’ en ‘wauw’.

Fuck logic; verkeersregels kent men hier niet en degene die hem er als eerste voorgooit heeft voorrang. Voor drukke kruispunten wachten en eerst de rest er door laten gaat hem niet worden, of je nou een vrachtwagen, bus, scooter of auto bent. Iedereen blijft net zolang staan totdat ze verder kunnen, ruimte maken voor doorstroom, zodat het weer gaat rijden; ho maar. Daarnaast loopt de bouw in China op rolletjes en staan overal gebouwen in de steigers. De wijze van betreden van de steigers daarentegen is een ander verhaal. Op meters van de begane grond zijn werklui bezig met het bouwen, zonder enige valbescherming als touw, reling of net. Laat staan gehoor-, gezicht- en andere bescherming. Dit komt omdat ze dit hier niet kennen, want het zit niet in de cultuur. Ze krijgen vaak betaald per hoeveelheid verrichte werk en daarom gaat het ook om snelheid en absoluut geen veiligheid. Dit geldt overigens ook voor mijn stage bedrijf Pactics. Alhoewel ze proberen hun uiterst best te doen om aan de Europese normen te voldoen, zijn de Chinezen hardhorig en eigenwijs. Naast de regeltjes ook nog enkele fatsoensnormen. Laatste weken heb ik steeds vaker mogen ervaren dat mensen hun behoefte doen op straat. Voornamelijk kinderen die nog geen controle hebben over blaas en spijsvertering. Schaamte hierover, wat is dat? Stukje papier, een servertje of wcpapier, wordt dan nog wel even op de grond gelegd. Bij een bankje tussen de drukte; het kan allemaal. De metrostations mogen misschien nog geen 5 minuten van elkaar verwijderd zijn, maar ook dat is blijkbaar te veel om het te laten om in een hoekje van de coupé te pissen. Nog een ander voorbeeldje van fatsoensnormen: in Nederland lekker uiteten gaat gepaard met goede service en lekker sfeertje. Hoe het hier gaat; de fúwùyúan (gastvrouw) kijkt je een keer boos aan, dat je dr kostbare chattijd verdoet. Op zn elfendertigste komt ze een keer aangelopen met de kaart en blijft ze net zo lang bij je tafel staan totdat je een keuze gemaakt hebt. Niet prettig. Ook dat andere mensen roken naast je aan tafel is doodgewoon. Schreeuwen naar de gastvrouw is ook normaal en dan durven ze zich nog steeds af te vragen waarom ze gezien worden als arrogante mensen.

Weer: Het weer begint eindelijk na deze eerste 2 maanden beter te worden. Een tijdje is het zeer goed weer geweest in Nederland en heeft het bij ons helaas mogen regenen. Gelukkig is het tij gekeerd en is het echt lekker hier tussen de 25 en 30°C. Men zegt echter dat het over een maandje wel zo heet is dat je eigenlijk niet meer buiten wilt komen, maar we zien wel. Beter dan de regen en vieze smoglucht. In de eerste paar weken deed ik nog wel eens een rondje hardlopen om mijn overtollige energie te verbranden, maar ik merkte wel dat dit niet zo goed was voor mijn keel, dus ben ik daarmee gestopt en ga ik af en toe naar de gym. Sommige dagen hangt er erg veel smog en kijkt de lucht ontzettend grauw, maar naarmate het beter weer wordt word de luchtkwaliteit beter.

Pactics: bij mijn stagebedrijf heb ik het goed naar mijn zin. Samen met Joris en Gavin (onze Chinese begeleider die nog wel eens op een oor ligt) afgezonderd in de engineersruimte van Pactics. Zoals eerder verteld is Pactics een producent van brillendoekjes en andere accessoires in de eyewear industry voor de luxury brands. Denk hierbij aan Ray-Ban, Tiffany&Co, Bvlgari, Oakley, maar ook brands als Red Bull (ski-goggles). Voor ons project moeten we een machine ontwerpen met haalbaarheidsstudie die enkele werkzaamheden uit handen kunnen nemen. Dit als reden om de productiesnelheid te vergroten, maar ook te voldoen aan Europese normen betreft ergonomie en dergelijke. Voor ons gaat het voornamelijk om microfiber zakjes ofwel pouches voor het opbergen van brillen. Wij moeten een machine ontwikkelen die er voor kan zorgen dat de knoopjes in de touwtjes aangetrokken worden en afgebrand dat rafelen voorkomt. De touwtjes hebben als functie dat ze het zakje kunnen sluiten. Op dit moment staat er een concept, getekend met een 3d tekenprogramma Inventor. Pneumatische en elektrische onderdelen zijn besteld terwijl andere onderdelen bij een machinefabriek hiernaast worden gemaakt. Bij slagen van het project zullen er ongeveer 10 machines gemaakt worden, waarvan het grootste deel in de fabriek in Cambodja komt te staan. Daarnaast zijn Joris en ik al op bezoek geweest bij een andere machinefabriek een eindje hiervandaan. Hier wordt een automatische embossing machine ontwikkelt. In Hangzhou hadden we een lokale ‘steel market’ bezocht. Het is grappig om te zien hoe groot de verschillen zijn in werkomgeving tussen Nederland en China. Met name gaat het dan weer over een stukje veiligheid. Van elektriciteitskabels die onbeschermd door het pand hangen, missende behuizingen, beschermkleding en overal rommel waar je over struikelen kunt.

Chinese taal: Tja, we krijgen iedere dinsdag het laatste uur van de dag les. Het lezen van de tekens is niet van belang, dus dat is mogelijk voor eigen studie. Wij leren de basiswoorden om jezelf wegwijs te maken in een taxi, metro- en treinstation of op straat, het bestellen van eten en drinken in een restaurant, tijdsgebonden aspecten (nummers, tijden, dagen, weken), in winkels zoals fake-markets en ook kapperszaken, kleuren en jezelf voorstellen. Eerlijk gezegd vind ik het prima te doen, ondanks er bepaalde woorden zijn die meer dan 20 betekenissen hebben. Hier is een leuk voorbeeldje: “shìshìshìshíshī，shìshǐshì，shǐshìshíshīshìshì.” Dit betekent: “meneer Shi zag de tien leeuwen en gebruikte pijl en boog om de tien leeuwen te doden.” De pinyin onthouden van woorden is redelijk te doen, de uitspraak is moeilijk, maar het luisteren naar wat de Chinezen zeggen is het moeilijkste, omdat ze allemaal binnensmonds praten met woorden die we nog niet geleerd hebben. Maar in ieder geval kunnen we hier ons HSK level 1 en waarschijnlijk 2 halen . HSK is een officiële woordenlijst dat aangeeft hoe hoog je Chinese woordenschat is. 1 en 2 samen zijn ongeveer 300 woorden. De oude Chinese taal bestaat ongeveer uit 56.000 karakters, de vereenvoudigde taal wat men het meeste gebruikt kent er maar 12.000. Een gemiddelde Chinees zal ongeveer 4.000 karakters kennen. 6.000 wordt hier gezien als een minimum om jezelf in te schrijven voor een universitaire opleiding. Voor het lezen van een krant zul je ongeveer 1.200 tot 1.500 tekens moeten kennen. Aangezien ik de tekens samen leer met de pinyin, ben ik al best op weg. Het lijkt misschien vervelend, maar omdat we hier in China zijn maakt het leuk en makkelijker om te doen! Vooral omdat ik al redelijk menukaarten kan lezen om er zeker van te zijn dat ik niet van die vieze stinky tofu of vis met graat bestel.

Hangzhou is een kleine stad, met maar 6,4 miljoen inwoners, gelegen ten zuidwesten van Shanghai. De best welvarende, groenste en grootste toeristische trekpleister van China. We stonden om 6:40 op het perron om te vertrekken en een anderhalf uur later konden we instemmen op de hoeveelheid toerisme. Het West-Lake is prachtig om te zien in het zonnetje met al haar wilgen aan de oever, bergen en prachtige tempels. Dag één gepoogd een rondje te lopen om het meer, maar het was zo druk dat we hier maar vanaf gestapt zijn en de bergen ingetrokken. Random een weggetje naar boven gepakt en we zagen wel waar we uitkwamen. We werden beloond met een prachtig uitzicht over Hangzhou met haar meer. Het was tijd om naar huis te gaan om 17:00, want we waren kapot van de hele dag lopen. (En maar bedenken dat onze huisgenoot Wouter die ook mee was, zijn koffer op wieltjes de hele dag heeft meegesjouwd….). Het hotel wat we geboekt hadden via internet was makkelijk te bereiken met een taxi, maar toen we aankwamen waren we voorgelogen: niets reservering. Ons was een bepaalde prijs beloofd, WIFI, gratis fietsenverhuur, Engelstalig personeel. Na een zo’n 45 minuten discussiëren met handen en voeten hebben we dezelfde prijs gekregen en in de kamer bleek achteraf toch WIFI te zijn.. Na wat rusten zijn we maar even gaan eten in het hotel aan de overkant. Dag twee wilden we graag de bekende Dragon thee velden zien. De Longjing Cha. We konden niets om de kaart vinden, dus hadden we geprobeerd in ons beste Chinees te vragen waar het was. Uiteindelijk zijn we bij iemand in de auto gaan zitten, waarvan we niet wisten waar hij precies heen ging; op goed geluk dan maar! We werden afgezet boven op een berg in een straatje met wat huisjes. Vanuit daar zagen we een bergflank met wat thee velden dus zijn we daar naar toe gelopen. Niemand te vinden dan slechts enkele mensen die aan het werk zijn in de velden. Na een uurtje zwoegen en ploegen hadden we de top bereikt en konden we onze biertjes proosten om even te genieten voor het prachtige uitzicht. Wat een top weekendje naar Hangzhou! De volgende keer alleen even opletten dat we niet nog een keer op het verkeerde treinstation staan voor de terugrit Shanghai. Gelukkig waren we op tijd om nog een taxi te pakken naar een ander 7 km verder.

Het uitgaansleven: niets over te klagen als buitenlander in Shanghai. In de loop van de tijd flink wat contacten weten te verzamelen van promoters. Dit zijn alles behalve Chinezen die werken voor clubs. Het is aan hun om buitenlanders te trekken naar de tientallen verschillende clubs. De reden daar heen te gaan is vrij acceptabel. Niet alleen de gratis entree, maar ook een tafel om bij te staan met free flow aan wodka, champagne of andere troep de gehele avond lang. En ja hoor; gratis. Enkele clubs hebben een leuk uitzicht vanuit de 30e verdieping over de Bund, andere zorgen voor vermaak door middel van leuke danseressen en andere shows. Prima te vertoeven. Behalve de volgende dag, want de kwaliteit van de alcohol is dan wel ietwat minder. Dus maar niet te vaak doen.. Een keertje naar een sportsbar om te darten, beerpongen of poolen is ook altijd leuk. Een avondje lekker chillen als het internet het weer eens niet doet thuis.

Vervoer in Shanghai: taxi en metro is eigenlijk alles wat je nodig hebt. Een kaartje dat makkelijk op te waarderen is op een station. Beiden kunnen hiermee betaald worden. De metro kost je maximaal 80 cent om aan de andere kant van Shanghai te komen. Er rijden er gigantisch veel en er zijn nooit problemen mee. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat dit een van de betere steden is waar het openbaar vervoer super geregeld is. Mocht de metro niet in de buurt komen, geen zin of haast, dan kunnen we nog altijd een taxi pakken. Voor een euro of 3 zit je al een minuutje of 20 in de taxi en ben je eigenlijk overal waar je heen moet. Voor enkele gevallen kun je nog een bus pakken voor 25 cent, maar geen idee waar de lijnen heen gaan.

De Filipijnen zal de bestemming worden van onze visa-run, want we moeten namelijk een keer het land uit, omdat we een visa hebben voor 2x 90 dagen. Hongkong is het dichtst bij, maar wij zoeken het een beetje verder. Van stadsdrukte tot oneindige rust is de bestemming Palawan, El Nido geworden. 25 Mei vertrekken we voor 7 dagen met het vliegtuig naar Manila en Puerto Princesa, om vervolgens nog een uurtje of 5 in een busje door de bergen te rijden totdat we ons paradijs bereiken. Een wit strand, 35 km verwijderd van het dropje El Nido. Met hutjes aan de oever, palmboompjes, hangmatjes, blauw water, ontzettend veel eilandjes, koraalriffen gaat wij even uitrusten. Helaas wordt het even wennen zonder warm water om te douchen, internet en een halve dag zonder elektriciteit. Maar voor de paar euro die benodigd is om met tochten mee te gaan om verschillende eilanden te bezoeken, te snorkelen en duiken, zal het de tijd voorbij vliegen. Voor een tientje een dagje een crossmotor huren om lekker door de bergen te rijden klonk overigens ook als muziek in de oren..

Appartement: we zijn verhuisd! Van een totaal oppervlakte van 82m2 met 5 man naar een oppervlakte van 141m2 met 3 man. Helaas gedag moeten zeggen tegen onze leuke buitenlandse huisgenootjes. Een Marrokaanse, Canadese en Fransman hebben ons zeer goed vermaakt voor 2 maanden, maar de kans die we hebben gekregen in dit appartement was te aantrekkelijk. Dit grotere appartement wordt namelijk gehuurd door ons stagebedrijf en is bedoeld voor stagiaires. In eerste instantie zouden twee dames vanuit Nederland naar Shanghai komen, maar de wetgeving omtrent interns in China is veranderd en hebben ze geen visa kunnen krijgen. Dus de jongens die halverwege April zijn gegaan, hebben plaats gemaakt voor ons. Op de 18e verdieping, 5 minuten verwijderd van het vorige adres, leven wij nu. Op een kleine afstand van de meeste gelegenheden en aan de metro lijn 8 naar ons stagebedrijf. Een schoonmaakster komt iedere week even om onze kamers schoon te maken, de zooi in de keuken even in orde te maken, de lege flessen bier op te ruimen en mijn kleren te wassen. De eerste twee maanden was ik vrij veel buiten de deur te vinden, vanwege de kleine kamer met houten gehorige wanden, maar sinds ik in mijn nieuwe appartement bevind is het heerlijk om met zn allen thuis lekker een filmpje of serietje te kijken op de grote tv.

Makkelijk leven hier in China, want eten op straat halen is goedkoper dan zelf koken en boodschappen doen. Geen ontbijt maken, boterhammen smeren of te koken. Als ik terug in Nederland ben ga ik dat wel missen als uitwonende student. Alles is zeer goed te bereiken en de werksfeer op het bedrijf is fantastisch. Sporten is helaas wat lastiger hier, want buiten is het druk en de lucht is vies. De gym is sterves duur en kost richting 40 tot 50 euro per maand. Maar af en toe kan ik stiekem op iemand anders zijn kaart mee. Nog even geduld hebben en ik kan mijn vriendinnetje Sandy laten zien wat hier doe. Kan niet meer wachten om haar te zien. Voor de rest kan ik me nog wel zeer goed vermaken hier en heb ik nog geen zin om terug te komen. Alleen jammer dat ik al jullie vrienden en familie moet missen vanuit dit verre Azië. Hopelijk heb ik jullie wat kunnen over hoe ik mijzelf hier vermaak en ik houd jullie op de hoogte! De tijd vliegt, dus tot snel!